Huismerk

Op zoek naar uitgebroken stenen om ze weer te herplaatsen, kwam de stichting Vrienden van Maastrichtse Gevelstenen deze steen tegen in een oude inventarislijst van het Bonnefantenmuseum met de volgende omschrijving: gevelsteen met 4 S AE (geen foto).

Hij lag in hun externe depot. Het bleek om een in meerdere stukken gebroken Ardense marmersteen te gaan.
Het vroeg heel wat knutselwerk om hem weer heel te krijgen, maar
dat was bij beeldhouwer Tycho Flore in goede handen. Het vergulden met bladgoud trouwens ook.

In het midden van de steen is met lood een (nu afgebroken) dok verankerd die we vanwege de authenticiteit hebben laten zitten. Daar heeft dus iets aan vast gezeten, maar wat? De herkomst van de steen is jammer genoeg onbekend en ook wie er achter die voorstelling schuil gaat. Want duidelijk is wel dat deze steen te kwalificeren is als huismerk. Een beetje misleidende benaming, want met huis wordt hier geen gebouw bedoeld, maar staat voor familie, zoals bv de Oranjefamilie in huis van Oranje. Zo'n merk werd gebruikt om aan te geven: dit behoort tot, is van onze familie, is van mij. Te vergelijken met een wapen dus of je zou het ook een paraaf kunnen noemen die met eenvoudige streepjes zelfs door een analfabeet gemakkelijk ergens ingekrast kon worden. In dit geval is de afbeelding een stuk ingewikkelder van vorm met die toegevoegde initialen en gezien de uitvoering in marmer en de zeer ongebruikelijke grootte van 50x35x5 cm denkelijk toch iets dat thuis hoorde bij een familie van stand. Onderdeel van een ornament?

Omdat onbekend is waar de steen oorspronkelijk thuis hoort, is gezocht naar een pleeggevel. Het werd Sint Pieterstraat 46. Vooral omdat de gelegenheid zich voordeed. Het huis stond vanwege een verbouwing in de steigers en de onbewerkte blok mergel in de voorgevel nodigde min of meer uit om die door een 'echte' gevelsteen te vervangen in een straat waar meerdere gevelstenen te bewonderen zijn.