De steenkapper kende de olifant waarschijnlijk alleen maar van horen zeggen. Maar de slurf moet kennelijk veel indruk gemaakt hebben, want het dier heeft een machtige trompet aangemeten gekregen. Hij is verder gesitueerd in een woestijnachtig bepaald niet olifantvriendelijk landschap met zandheuvels en struiken die voor palmbomen kunnen doorgaan.
Deze steen is via het museum weer op het oude adres Wijcker Brugstraat 61-63 herplaatst, een beetje verloren in een vernieuwde onderpui.
Wat er helemaal fout kan gaan met een gevelaanpassing is wel heel duidelijk bij de olifant van Wijcker Brugstraat 61-63. Op de archieffoto nog één geheel met en precies op maat gemaakt voor die prachtige deurpartij; in de huidige situatie niet meer dan een aanhangsel boven een vernieuwde en huisvreemde onderpui.
De Wijcker Brugstraat was ooit een smalle, ietwat bochtige straat. Toen rond 1880 de Percee (de doorbraak van Rechtstraat en Wijcker Grachtstraat met verlenging van de Wijcker Brugstraat richting het latere station) werd gerealiseerd, vond men het ook nodig de straat recht te trekken en te verbreden. Daarvoor moesten huizen (gedeeltelijk) worden afgebroken en de gevels naar achteren verplaatst (zie schets). Dat proces besloeg zeker de periode 1882-1888, maar mogelijk zelfs ook nog 1891 want in de beide bovenhoeken van de gevelsteen staat de inscriptie W.v.d.Z 1891. Verwijst naar Dhr. W. v.d. Zijl, de toenmalige eigenaar en mogelijk het jaar van herstel. Hij was het ook die volgens de Maasgouw de olifant, die in 1923 van de opslag in de Helpoort verhuisde naar het nieuwe museum aan de Lenculenstraat, eerder aan het LGOG (Limburgs Geschiedkundig- en Oudheidkundig Genootschap) geschonken had. De uitbraak en schenking moet in 1915 zijn geweest toen die winkeletalages zijn gemaakt. Als je ziet hoe op de archieffoto (van rond 1912) de gevelonderdelen harmonisch op elkaar aansluiten, rechtvaardigt dat de conclusie dat hier, hoewel in 1891 naar achteren verplaatst, nog de oorspronkelijke deurpartij staat afgebeeld.
Door De Stuers nog gezien als nr. 362, maar dat werd in 1888 eerst nr. 11 en na aanpassing van de Wijcker Brugstraat en noodzakelijke hernummering achtereenvolgens nr. 27, 45 en 61 en daarna tenslotte 61-63. Allemaal één en hetzelfde huis!
Waarom en wanneer de olifant, maar zonder die fraaie zijstukken, weer vanuit het museumdepot op zijn oude plek (let maar eens op de indeling ven de ramen boven en de pilasters ernaast) in de gemaltraiteerde gevel is teruggeplaatst, is onbekend, maar dat moet nog vóór of rond 1950 zijn geweest.
Op de bijgewerkte kadasterkaart is duidelijk te zien hoe de Wijcker Brugstraat bij aanleg van de Percée werd verbreed door de gevels van meerdere huizen
naar achteren te verplaatsen
Heeft u aanvullende informatie over deze steen of een betere suggestie voor de vertaling? Deel deze met ons via onderstaand formulier. Wij zullen u bijdrage zorgvuldig beoordelen en u hiervan op de hoogte houden.
Om de financiering van de lopende kosten nu en in de toekomst mogelijk te maken, kunt u ons steunen en zich aanmelden als donateur van onze stichting.
Steun ons
