Bij het kiezen van een naam voor de gevelsteen ging de voorkeur vaak uit naar alledaagse dingen. Er zijn nog vijf gevelstenen met een paard overgebleven in de stad. Het exemplaar hier lijkt een barokpaard. Misschien wel een Fries paard.
Op Maastrichtse gevelstenen kom je ‘paard’ tegen, maar ook ‘peert’, ‘peerdt’ of çheval’, zoals ze in het dialect of het Frans werden uitgesproken. Er zijn meerdere gevelstenen in het Frans. Niet zo vreemd met al die reizigers vanuit de Wallonie. De paarden hadden verschillende kleuren om zich verder van elkaar te onderscheiden, waarbij zwart en wit de meest voorkomende kleuren waren.
In 1760 wordt Jean Dubien genoemd in relatie tot het pand ‘Het Swart Peerd’. Hij is koopman. Toen heet de straat Helstraat. Hij bezit ook het naastgelegen achterhuis (adres Ridderstraat). Via zijn erfgenamen komt het huis in 1786 in bezit van Joannes Wijnands. Het achterhuis werd bij Dubien gebruikt als pakhuis. Bij Wijnands werd het een brouwerij. Bij het overlijden van Wijnands in 1840 koopt zoon het pand. Hij is eveneens brouwer. In 1851 verkoopt hij het pand aan Jan Lodewijk Godding, brander van beroep. Deze gaat er niet wonen, maar wel de familie Wesly, hij is keurmeester van goud en zilver. Weer tien jaar later koopt Jan Willem Rutten het pand. Hij is brouwer. In 1869 wordt de brouwerij ontmanteld en in 1874 wordt het geheel verkocht aan Jacobus van der Loo. Na het overlijden van hem, zijn vrouw en kinderen wordt in 1938 Anna Goffin eigenaresse. Ze is koopvrouw. De achterliggende bergplaats wordt in 1953 separaat verkocht. Het pand aan de Bernardusstraat is momenteel in particuliere handen en de eigenaar woont in het pand.
Heeft u aanvullende informatie over deze steen of een betere suggestie voor de vertaling? Deel deze met ons via onderstaand formulier. Wij zullen u bijdrage zorgvuldig beoordelen en u hiervan op de hoogte houden.
Om de financiering van de lopende kosten nu en in de toekomst mogelijk te maken, kunt u ons steunen en zich aanmelden als donateur van onze stichting.
Steun ons
